Al geruime tijd werd er uitgezien naar de bekerfinale en vandaag was het dan eindelijk zover. Stappegoor was uitverkocht en vanuit alle windhoeken in dit land werd geroepen dat Trappers een duidelijke overwinning op Kemphanen zou gaan behalen. Logisch natuurlijk dat hiermee de druk bij het Tilburgse team kwam te liggen; zij hadden immers alles te verliezen en niets meer te winnen. Hoe anders was dat in het Eindhovense kamp waar niemand had geloofd in een finaleplaats en nu het dan eenmaal toch zover was gekomen, had dit team als underdog absoluut niets te verliezen.
Beide teams konden op oorlogssterkte aantreden en nadat het volkslied was gezongen, viel, onder de bezielende leiding van Debbie Hengst en Martin de Wilde, de eerste puck op het ijs. Direct werd duidelijk dat Eindhoven redelijk onbevangen pressie wilde spelen terwijl Trappers anderzijds, geen raad wist met haar eigen spel. Het speelde enorm slordig, ongecontroleerd, onsamenhangend, zenuwachtig.
Kemphanen kreeg Stappegoor vanmiddag meer dan eens stil en geheel en al in de lijn van de wedstrijd nam het team van Gallagher en Mizerek na 12 minuten de leiding. Pas daarna werd Trappers wakker en kwam het, zij het moeizaam, wat beter in de wedstrijd te zitten. Dat resulteerde enkele minuten later in een bevrijdende gelijkmaker van Coffman. Trappers had het geluk helemaal aan haar zijde toen het in de laatste minuut van de eerste periode via een carambool de puck via een Eindhovense defense achter Mollen zag eindigen. Zo werd de eerste pauze, enigszins tegen de verhouding in, met een voorsprong bereikt.
Omdat Eindhovern hoofdzakelijk met twee lijnen speelde mocht verwacht worden dat zij in de tweede periode fysiek geklopt zouden worden. Weliswaar had Trappers de gehele tweede periode overwicht en hoefde Meierdres slechts tweemaal in actie te komen, maar het spel van Trappers bleef verder onder het gebruikelijke niveau. Het was een saaie tweede periode met zelfs niet één penalty maar wel een mooi doelpunt van wederom Tim Coffman.
Trappers statte de slotperiode met een comfortabele 3-1 voorsprong en de algemene verwachting op de geel-blauwe tribunes was dat Hun team verder zou weglopen van Eindhoven. Maar ook in deze periode kwam Trappers nauwelijks toe aan goed, verzorgd spel. Er werd keihard gewerkt, maar daarmee maak je geen indruk. Zeker niet op de hanen, die hun kans roken, zeker nadat zij in de 50e minuut de aansluitingstreffer wisten te scoren.
Trappers ging hierdoor alleen maar gehaaster spelen met nog minder controle en zo kon Eindhoven enkele minuten later zelfs langszij komen.
Wat een anticlimax op de hooggespannen verwachtingen van alles wat een Tilburgs hart in zich droeg.
En wat mooi was het toen de Tilburgse Jeffrey Melissant op wonderschone wijze, half vallend de puck mooi in de bovenhoek van het Eindhovens kooitje wist te planten en daarmee, zoals later bleek, de gamewinning goal op zijn naam wist te brengen.
Uiteraard trachtte Eindhoven de slotminuut nog zonder goalie een gelijkmaker te forceren maar zoals zo vaak bracht Ivy van de Heuvel de emptynetter op zijn naam. Zo won Trappers met 5-3 en bemachtigde het voor de 13e maal de nationale beker. en dat is zeker een felicitatie waard.
Maar de Eindhovense supporters hebben tot het laatste moment mogen hopen en zagen dat hun team zich vanmiddag uitstekend heeft geweerd.